25 seneyi geride bıraktık meslekte…
Çok şey gördük, çok şey yaşadık; elbette bu süre zarfında bir tek sancımız oldu, o da memleketimiz için çektiğimiz sancıydı…
Hafta sonunda şöyle birkaç esnafla bir araya geldik, dünü ve bugünü konuştuk…
Sorduk tabi ki:
-Durumlar nasıl, işler iyi mi?
Cevap kısa ve net oldu:
-Öğrenci olmayınca iş mi olur?
Öyle ya…
Erzurum için zorunlu dar ekonomi tatili başlamış, esnafın eli ayağı işten güçten iyice çekilmişti…
Yalnız, ilginçtir…
Mesleğe başladığımız ilk yıl da bu sorun vardı, yıllar sonra yine aynı sorun var…
Öğrenci gidiyor, şehir ekonomisi darboğaza giriyor…
Öğrenci gidiyor, esnaf karalar bağlıyor…
Ve biz dün olduğu gibi, bugün de yine aynı şeyleri söyleyip yazıyoruz, yazıp çiziyoruz…
Hem sadece mesele öğrenci meselesi mi?
Elbette değil…
Biz son 30 yıldır da memleket adına aynı açmazları, aynı çıkmazları, aynı sorunları ve sıkıntıları konuşup duruyoruz…
Bu durum ortaya bir fotoğraf koymuyor mu sizce de?
Demek ki biz Erzurum’da sürekli yerimizde sayıp durmuşuz…
Ne arpa boyu kadar bir yol alabilmiş, ne de gidişatı değiştirebilmişiz…
Allah bilir ya…
Belki bundan 20 sene sonra bile yine aynı şeyleri konuşup, yine aynı şeyleri yazıyor olacağız…
Ne yazık ki, kesin ve net!
Çünkü perşembenin gelişi çarşambadan belli oluyor zaten…
Tabi söz konusu Erzurum olunca, çarşambayı beklemeye bile gerek kalmıyor, Cumartesi gününden baksanız da yeter…