Manisaspor maçının ardından taraftarlara olan sitem dolu yazımı hatırlarsınız. Sonuçta benim kimse babamın oğlu değil, eğriyide yazarım doğruyuda yazarım burada.
Cuma günü oynanan maçı tribünlerde seyredip, takımı o gün kıyasıya desteklemek dururken ne yaptı bizim pek vefakar taraftarlarımız? Evde oturup maçı ekran başından seyretmeyi tercih etti. Eğer cefakar ve vefakar taraftarlardan bahsedilecekse, onlar asıl tribünlerdeki yerlerini alan taraftarlardı.
Havanın soğuk olmasına ve rüzgarın esiyor olmasına aldırış etmeden oraya gelenler ve 90 dakika boyunca takımı destekleyenler, bana göre taraftarın has olanlarıydı.
Ama çok ilginçtir, yönetimi, takımı, oynanan futbolu eleştirenlerde, ne yazık ki maça gelmeyenlerden oluşuyor.
Bu yüzden ben burada bir samimiyet problemi görüyorum. Neyse, o gün yazdığım yazıyı okumuş olan bir tanıdığımız, niye böyle bir yazı yazdığımı sordu. Bende ona sordum ki, sen o maçı nerede seyrettin? Kuzey kale arkasında seyrettim dedi. O halde dedim üzerine almana gerek yok, sözüm sana değil ki!
Bu neyin göstergesi biliyor musunuz? Bu taraftarlar öyle samimi bir taraftar ki, üzerine alınmaması gerektiği halde taraftarlara yazdığım sitem dolu yazıdan dolayı büyük üzüntü duymuş. Buna gerek var mıydı diye soruyor.
Peki, o yazımın muhataplarından ses var mı? Olmaz, çünkü haklı olduğumu onlarda biliyorlar. Şubat depreminden sonra iç saha maçlarını Kazım karabekirde oynayamıyor oluşumuzdan en çok rahatsız olanlarda onlar. Maçları mutlaka kendi evimizde oynamamız gerektiğini ikinin biri yazan çizen konuşanda onlar. Ama her ne hikmetse aylar sonra çıkılan ilk iç saha maçında takımı yalnız bırakanda onlar.
Erzurumspor işte bu samimiyetsiz taraftar kitlesi yüzünden bir yerlere gelemiyor. Yani maraton ve kapalı tribünler zaten devre dışı kalmış, geriye kalmış 10 bin kişilik tribün. Aylar sonra ilk kez evimizde maç oynuyoruz, kuzey kale arkası bomboş kalmış.
Nerede peki bu pek muhterem klavye taraftarları? Nerede maçlarımızı evimizde oynayalım diyen şovmenler?
Benim için Erzurumspor’un gerçek taraftarları, aylar sonra koşa koşa tribünlere gelen taraftarlardır. Gerisi hikayedir, masaldır.