Amasra’da hafta sonu yaşanan maden faciası, kor olup yüreklerimizi yaktı adeta…
41 maden işçisini uğurladığımız tabutlar, millet olarak hepimizin sırtına ağır birer yük olarak yüklendi…
Allah hepsine rahmet etsin…
Ailelerine, yakınlarına sabırlar versin Mevla…
Kolay değil…
Ekmek parası uğruna nice canlar giriyor toprağa, nice fidanlar kırılıp kuruyor…
Evet…
Sözün bittiği yer burası; ne desek boş, ne anlatsak hikâye… Ateş düştüğü yeri yakıyor; yaktığı yeri sızlatıyor sonuçta…
Soruşturma başlatıldı, patlamaya sebebiyet veren olaylar silsilesi en ince detaylarına kadar inceleniyor…
Bu süreç sonunda ortada bir ihmalin olup olmadığı zaten ortaya çıkacak, hesap vermesi gerekenler de muhakkak hesap verecek…
Ancak üzücü olan şu ki; insanların ekmek mücadelesi ve bu uğurda canlarından geçmiş olmaları, birileri için istismar malzemesi olmaya başlamış…
Yani siyaset öyle çirkin bir hal almış ki, hayatını kaybedenler üzerinden bile iktidara bindirme gayretine düşülmüş…
Hayır, sorumlu kimse elbette hesap versin, vermeli de…
Ama konuyu siyasi bir kimliğe büründürüp, muhalefet malzemesi haline getirmek nasıl bir akıl tutulması ve nasıl bir vicdandır, söyler misiniz?
Yapmayın!
Etmeyin!
Bir bekleyelim hele; adli ve teknik inceleme yapılsın, patlama neden olmuş, nasıl olmuş, buna birileri mi sebep olmuş, ihmalden mi kaynaklanmış, bir görelim hele!
Ondan sonraki süreçte hesap sorulacaksa da, yine hep birlikte soralım!
Ama ne yaparsak yapalım; toprağa uğurladığımız o emekçiler üzerinden siyaset yapmayalım!
Rahmet dileyelim, sabır dileyelim, ama hiçbir şey aşikar olmamışken onları sırf muhalif olmak için malzeme etmeyelim!