Tabi gönül şunu arzu ederdi, deseydik ki mesela falan takımdan falan futbolcuyu takımımıza dahil ettik.
Falanca Süper Lig takımından şu orta saha oyuncusunu aldık, filanca ligin falanca takımında forma giyen filanca ismi mavi beyazlı renklere bağladık.
Ama diyemiyoruz işte, çünkü buna imkanlar el vermiyor.
Bizde mevcudu kurtarmanın verdiği mutlulukla mecburen diyoruz ki, Eren Tozlu kaldı, Mustafa Yumlu geldi, Mustafa Akbaş’la devam da falan filan.
Şimdi ortadaki paraya bakıyorum, borçlu birçok futbol kulübüne kıyasla hiç para bile değil.
Transfer tahtamızın açılması için 120 milyon liraya ihtiyacımız varmış deniliyor.
Yani bilmiyorum da bu miktar bizim şehrimiz için para mıdır, değildir elbette. Yani Erzurum’un siyaseten bile mi bu kadar karşılığı yoktur? Yani bu miktar herhangi bir şekilde çözülemeyecek büyüklükte bir meblağ mıdır?
Bence değildir.
Hele Erzurum’un çözüme kavuşturamayacağı bir sorun hiç değildir.
Bir özeleştiri yapacak olursam, aslında biz Erzurum olarak biraz hazırcılık seviyoruz. Diyoruz ki, armut pişsin ağzıma düşsün.
Biz kolumuzu oynatmayalım ama soframız önümüze gelsin, karnımız onunla doysun.
Öyle olmuyor işte.
Nimetinden faydalandığımız şeylerin külfetinede katlanmalıyız ki, bir anlamı olsun öyle değil mi?
Hani Erzurumspor Süper lige çıkınca kupayı havaya kaldırmak için birbirleriyle yarışan kalabalık geldide şimdi aklıma, yemin ediyorum buldum o fotoğrafı ve gülerek baktım. O kareden geriye kim kalmış dersiniz?
Mehmet Sekmen.