Erzurumspor’un devre arasına kendini rahat bir nefes alarak atabilmesi için 20 puanın üzerinde bulunması lazım demiştim. Geçen hafta itibariylede önümüzdeki 5 maçtan en az 10 puan çıkartabilirsek, avantajlı oluruz demiştim. Ama evimizde oynadığımız ve rahatlıkla kazanabileceğimiz maçtan 3 puan kaybettik. Geriye kaldı 4 maçımız ve bizim bu maçların hiçbirisinden mağlubiyetle ayrılmamamız gerekiyor. Yani 3’ünden galibiyet, birinden de beraberlik elde etmemiz gerekiyor. Bu eğer mümkün olabilirse, devre arasında üstüne üstlük bir de transfer tahtamız açılırsa, sezonun ikinci yarısında yeni başarı hikâyeleri yazabiliriz gibime geliyor.
Ama işte bunu başarabilmek için inanmak gerek, mücadele etmek gerek. Bizim takım iyi güzel hoş ama oyunun öyle bir periyodunda kendini bırakıp gevşiyor ki, kazanılacak maç bile avuçlardan kayıp gidiyor. Bu yüzden mavi beyazlı futbolculardan beklentimiz şudur ki, mücadele azmi hiçbir zaman yarım bırakılmamalı. Maçın ilk dakikasından son dakikasına kadar koşmalı, bastırmalı ve rakip takıma fırsat verilmemeli. Fakat bakıyorum da bizim takım ilk golü buluyor, öne geçiyor, ondan sonra sanki maçı kazanmış edasında seleyi suya veriyor. Bazen de geriye düştüğü maçta öyle mıy mıy bir oyun ortaya koyuyor ki, sanırsınız rakip takım değil de, bizim takım önde diye. Bunlara dikkat edilmesi lazım. Aksi halde sıkıntı üstüne sıkıntı yaşarız.