Siyasette ve bürokrasi başta olmak üzere neredeyse hemen her alana sirayet etmiş bir hastalık var:
Protokolde yer almak, protokolle görünmek, protokole yakın oturmak ve bu hal üzere görüntü vermek…
Ne olacaksa sanki!
Başları göğe erecek zar…
Neymiş, şehrin valisi ile berabermiş…
Neymiş, belediye reisiyle yan yanaymış…
Neymiş, bilmem hangi mebusun masasına oturmuş…
Bu neyin alametidir, biliyor musunuz?
Hamlığın…
Boşluğun…
Pişmemişliğin…
Güven eksikliğinin…
Kendisini tamamlayamamış olmanın…
Yarım, hatta çeyrek kalmışlığın…
Ve dahi karakter zayıflığının işaretidir bize göre…
Hem bu tipler öyle çok belli ediyorlar ki kendilerini, kabak gibi orta yerde kalıyorlar…
Sizin de dikkatinizi çekmiştir…
Hele sosyal medya kullanıcısı iseniz, günün her saatinde rastlar, neredeyse sabah-akşam denk gelirsiniz bu ihtiyaç sahiplerine…
İhtiyaç sahibi diyoruz, çünkü gerçekten de “muhtaç” olarak görüyoruz böylelerini…
Ne diyelim…
Allah, kimseyi protokol manyağı etmesin!
Ve yine Allah, bu toplumu ve bu milleti protokol peşinde koşturan ihtiyaç sahiplerinden tez zamanda kurtarıp, bertaraf etsin…
Amin…