Dünkü yazımı kaleme alırken yaşadığım moral bozukluğu ve burukluğum, Dadaş’ın efsane geri dönüşüyle resmen bayram coşkusuna dönüştü. Yani 10 dakikaya mucizeleri sığdıran ve camiaya bayram sevinci yaşatan Erzurumspor takımını, teknik heyetini yürekten kutluyorum.
Bu galibiyet aslında bize neyi anlatıyor var ya? Bu takımın istemesi halinde neleri başarabileceğini anlatıyor. Aynı zamanda Muzaffer Bilazer’den neden daha erkenden kurtulamadığımızı sordurtuyor.
Olan olmuş tabi, bu saatten sonra bunların konuşmanın anlamı yok. Şimdi önümüzde Sakaryaspor maçı var ve bizim bu maçı da galibiyetle tamamlayarak sırtımızı geriye doğru yaslayıp rahatlamamız gerekiyor. Biliyorsunuz Sakaryaspor ligde 5’inci sırada ve Play-Of oynayarak Süper Lig’e yükselmek istiyor. Bu yüzden maça asılabildiği kadar asılacak, ama ona bakarsanız bizimde ligde kalmak gibi bir hedefimiz var. Bu yüzden onlar bir asılacaksa, biz beş asılacağız. Bandırmaspor maçından sonra rakibin bizi hafife alacağını hiç zannetmiyorum. Tam tersine final maçına çıkarcasına sahaya çıkacak ve o ölçüdede mücadele edecekler. Bunu bizde bilelim, revahete kapılmadan, kendimizi bırakmadan ve hırsımızı gevşetmeden bu maça bizde asılalım. Sonraki maç Gençlerbirliği olacak ama bizim bu işi Gençlerbirliği karşılaşmasına bırakmadan çözmemiz gerekiyor.
O yüzden ben bu maça hayat mamat maçı olarak bakıyorum ve Erzurumsporlu futbolcuları yeniden tebrik ederek, geriye kalan periyotta başarılar diliyorum.