Cumhuriyet tarihinin en büyük felaketi ile karşılaştığımız şu günlerde, kaybettiğimiz binlerce can için yanıyor, gözyaşı döküyoruz.
Allah hepsine rahmet eylesin…
Ailelerine, yakınlarına ve milletimize sabırlar versin…
Ve bu acıyı yaşadığımız şu günlerde bir başka duyguyu daha tattık; gurur…
Deprem bölgesine yardım göndermek için birbirleriyle yarışa giren insanlar, milletimizin ne kadar aziz ve büyük olduğunu gözler önüne serdi…
Eminiz, siz de bizim gibi düşünüyorsunuz…
Bu millet var ya, bu millet!
Her türlü badirenin üstünden atlar…
Bu millet var ya, bu millet!
Dayanışmanın, yardımlaşmanın en güzel örneğini sergiliyor ve bu anlamda eşsiz bir cömertliğe sahip olduğunu gösteriyoruz…
İşte bu yüzden…
Kim ne derse desin, kim ne yaparsa yapsın, bu milletin sırtı yere gelmez!
Bu milleti kimse yenemez, alt edemez!
Deprem…
Allah’tan geldi, iman etmiş, teslim olmuşuz…
Her afet de öyle değil midir?
Evet, önemli olan ders almak, önemli olan ibret almak ve önemli olan sonrasında ortaya bir duruş koyabilmektir…
Hele şu günler bir geçsin…
Hele acımızda iyice bir pişelim…
Hele bir kederimizi yaşayalım…
Sonrasında elbet bir ders çıkartırız kendimize…
O binalar niye ve nasıl yıkılıyor diye…
Kağıttan evleri kimler neden ve nasıl yapıyor diye…
Sorarız elbet…