Geçenlerde bir meslek büyüğümle sohbet etme imkanım oldu. Erzurumspor’un durumunu konuşurken sordum ki, bizim takım her sene niye böyle sorun üstüne sorun yaşıyor diye? İsmi bende saklı kalsın, o ağabeyim dedi ki, aslında o sorun Erzurumspor’un sorunu değil, Erzurum’un genel sorunu.
Futboldan bu tarafa gel, Erzurum’da sorunsuz olan bir iş göstersene bana dedi. Ekonomimiz sorunlu, siyasetimiz sorunlu, ticaretimiz sorunlu, tarım sorunlu, hayvancılık sorunlu. Erzurumspor’un bu kadar gündemde olmasının sebebi ise, takımın her hafta maçının olması ve bu sorunların her hafta konuşuluyor olması yüzünden. Peki dedim öyleyse memleketin sorunu ne diye? Tek kelimeye söyleyeceğim dedi, oda sahipsizlik. Erzurum’un sahibi yokken Erzurumspor’un sahibinin olabileceğini düşünmek doğru olur mu diye sordu, baktım çok haklı.
Bizim her işimizde sorun sıkıntı var. Siyasetimizde sorun var, yerel yönetimlerimizde sorun var, şehir merkezinde sorun var, ilçelerimizde sorun var. Bu sorunların çözümü için ne var? Hiçbir şey yok. Herkes tutmuş bir ipin ucundan kendine doğru çekip duruyor. Herkes diyor ki, aman bana kimse dokunmasın, aman ben kazancımdan olmayayım, aman benim başım ağırmasın, aman benim canım sıkılmasın. Yani dedi seçim yeni yapıldı, sen şimdi yeni seçilen milletvekillerinin Erzurum için gecelerini gündüze katacaklarını mı düşünüyorsun? Baksana beş senedir Erzurum’a bir stadyum yapılmadı, memlekette işsizlik sorunu var, sigorta primi olmuş nerdeyse 4 bin lira, esnaf iş yapamıyor, köylü köyünü bırakmış gelmiş ekmeğini yoğurdunu ve sütünü bile BİM’den alıyor, sen neyi koymuş neyi arıyorsun?
Hakkatende öyle, bu sohbetin ardından şöyle bir düşündümde, gerçekten sorunu olan bir tek Erzurumspor değilmiş meğerse.